Het boek “Nest met spiegelei” heb ik in 1 keer uitgelezen. Erg emotioneel vind ik de
2 strijd: het is mijn kind…maar wat moet ik ermee…kan ik dit wel. Het lijkt me zo moeilijk dat alles anders gaat dan je gehoopt en gedacht had. Maar vooral dat je lange tijd geen enkele respons terugkrijgt, terwijl je er toch alles aan doet. En dat heeft Anneke gedaan, vandaar dat Merel nu zo zelfstandig is.
Dan toch de momenten waaruit wel degelijk blijkt dat Merel echt wel contact zoekt en heeft met haar moeder. En de momenten waarop de moeder, ook in het openbaar, duidelijk streng is en zichzelf pijn aan doet, omdat het voor Merel, met het oog op de toekomst, het beste is. Dat is opvoeden, ook en juist bij een verstandelijk beperkt kind. Heel knap!
Het is een leerzaam boek voor ieder die in zo’n situatie verkeert. Geen treurig verhaal, maar ook niet verbloemend en met de nodige humor en zelfspot.
Heb het ook een 2e keer gelezen ( en er volgen nog wel meerdere keren) en dan zie en ervaar je steeds weer een andere kijk op de dingen. Heel bijzonder boek, kan het van harte aanbevelen.
Annelies
